Mijn ervaring met alleen reizen – 3 dagen in m’n eentje naar Berlijn

Ik wilde het al eeuwen eens proberen: in mijn eentje op reis. Maar wat als ik me eenzaam zou voelen? Me niet zou kunnen vermaken? Heimwee zou krijgen?
Toen ik me besefte dat als ‘me alleen voelen’ het ergste is wat me kon overkomen, ik het maar gewoon moest doen. Zo gezegd, zo gedaan. Vlak voor kerst boekte ik een treinkaartje naar Berlijn om daar eind januari drie dagen te verblijven.

Verblijf

Ik wilde eerst een hostel boeken, maar omdat ik merkte dat ik alleen reizen al spannend genoeg vond, zag ik het niet helemaal zitten om ook een slaapzaal met tien anderen te delen. Het leek me fijner om een plekje voor mezelf te hebben, zodat ik me in ieder geval lekker terug kon trekken.
Eén van mijn Duitse vriendinnen uit mijn studietijd in Istanbul, Aimee, woont in Berlijn en toen ze aanbood dat ik wel in haar appartement mocht slapen, leek me dat een ideale oplossing. Zelf was ze dat weekend niet in de stad, dus zo had ik én een heel fijne, gratis slaapplek en een plekje voor mezelf.

Plannen zonder met iemand rekening te houden

In het weekend voordat ik op reis ging, maakte ik een heuse planning met alle dingen die ik wilde zien in Berlijn. Dankzij alle leuke tips van vrienden en de Nederlandse blogs Berlijn-Blog en Wat te doen in Berlijn had ik binnen no time een enorme lijst met leuke koffietentjes, typische bezienswaardigheden en andere hotspots. Als je met anderen op reis gaat, ben je bij het maken van zo’n planning vooral bezig met of de ander de dingen die jij wilt zien, ook leuk vindt. Nu hoefde ik met niemand rekening te houden en schreef ik alles op wat ik graag wilde zien. Dus ook die enorme Duitse winkel met notitieboekjes, pennen en papier waar ik normaal niemand mee naar toe krijg gesleept :-)

Bij het plannen van alle dingen die ik wilde zien en bezoeken, merkte ik al dat het ging kriebelen en genoot ik volop van de voorpret. Dat alleen reizen was zo’n slecht idee nog niet!

Omdat mijn wekker op donderdagochtend erg vroeg zou gaan (kwart over 5), lag ik woensdagavond al vroeg in mijn bed in de hoop nog een goede nacht slaap te pakken. Maar ik kon slecht in slaap komen en om 4 uur was ik al klaarwakker, iets met adrenaline ;-) Ineens merkte ik dat ik het toch wel spannend vond, in je eentje op reis.

Alleen reizen… saai?!

Ik reed met de auto naar Ede-Wageningen om vanaf daar de trein naar Amersfoort te pakken. Op Amersfoort zou ik vijf minuten overstaptijd hebben om mijn trein naar Berlijn te halen en omdat ik dat toch wel erg krap vond, besloot ik last minute de trein van een half uur eerder te nemen. En ik ben een enorme lucky bastard dat ik dat heb gedaan, want de trein die ik in eerste instantie wilde nemen, bleek uiteindelijk vertraging te hebben. Als ik in die trein had gezeten, had ik mooi mijn overstap naar Berlijn gemist en was mijn mini-solo-tripje helemaal niet door gegaan!

Nu had ik alle tijd van de wereld en zat ik om 7 uur ’s ochtends al aan mijn Starbucks cappuccino op station Amersfoort. Om iets over half 8 kwam de Duitse Intercity aanrijden en kon ik daar lekker in blijven zitten tot aan mijn eindstation: Berlin Hauptbahnhof.

Een treinreis van ruim 6 uur leek me in mijn eentje best wel saai, maar niets was minder waar. Ik las lekker in mijn boek, keek een documentaire en toen we eenmaal de grens over waren, heb ik het grootste gedeelte van de tijd alleen maar naar buiten gekeken. We kwamen langs de meeste idiote, vervallen dorpjes, spookachtige huizen en natuur. Ik wist niet dat Duitsland zo’n mooi land was! De treinreis vloog dan ook voorbij en ik vond het bijna jammer dat we al ‘zo snel’ in Berlijn waren aan gekomen.

Een vriendin van Aimee zou me op komen halen om de sleutel van het appartement te overhandigen. Het enorme station van Berlijn lijkt op een winkelcentrum an sich, dus het was even zoeken, maar gelukkig had zij een knalrode jas en ik een panterjas, dus hadden we elkaar snel gevonden.

Alles doen waar je zin in hebt

Als er iets is wat ik heb geleerd van de reizen die ik heb gemaakt, is dat ik op een nieuwe plek altijd moet wennen en de tijd moet nemen om er echt ‘mijn plekje’ van te maken. Toen ik in Istanbul studeerde, zocht ik bijvoorbeeld in de eerste twee weken dat ik daar was elke dag naar tickets omdat ik naar huis wilde. En daarna wilde ik niet meer weg.

Belangrijk dus om even de tijd voor mezelf te nemen op zo’n nieuwe plek. Ik pakte mijn koffer uit, gaf al m’n spulletjes een plek en plofte even op de bank.
Een klein uurtje later pakte ik de metro naar Kreuzberg, wat bekend staat als één van de ‘hippe’ wijken van Berlijn. Daar struinde ik lekker door de straatjes en kon ik gerust vijf minuten bij een gebouw blijven staan, net zolang totdat ik de perfecte foto had gemaakt. Als ik met anderen op reis ben, heb ik toch het idee dat ik ‘snel snel’ even moet klikken en dan weer door moet lopen.
Heerlijk dus om nu net zo lang de tijd te nemen als ik wilde.

Daarna heb ik een uur lang in Modulor rondgesnuffeld: een ge-wel-di-ge Duitse stationery winkel. Zo’n enorme winkel had ik nog nooit gezien en werd helemaal hebberig van al die fantastische notitieboekjes, pennen, papier en andere knutselfrutsels. Het liefst nam ik de hele winkel mee naar huis, maar omdat mijn portemonnee (en te kleine koffer die ik mee had) daar niet zo blij van zou worden, hield ik het bij een zeer bescheiden buit.


Omdat de regen met bakken uit de hemel kwam toen ik weer buiten stond, besloot
ik naar een koffietentje te lopen die een paar honderd meter verderop zat. Dit koffietentje, The Visit Coffee Roastery, stond op mijn lijstje nadat ik erover had gelezen op één van de Berlijn-blogs.

Hier heb ik anderhalf uur gezeten met een cappuccino, een enorm stuk carrot cake en een goed boek. Heerlijk! En ik was zeker niet de enige die daar in zijn of haar eentje zat, ik merkte al snel dat er in Berlijn best wel een individualistische cultuur heerst. Je ziet hier genoeg mensen die in hun eentje in een koffietentje of restaurant zitten, opvallend veel meer dan in Nederland. Dat maakte dan ook dat ik me al snel op mijn gemak voelde, want van tevoren vond ik dat misschien nog wel het meest spannend: in je eentje ergens wat eten of drinken. Maar dat viel dus alleszins mee!

Na nog wat rond te hebben gelopen, en in een donker steegje aangesproken te zijn door een enge man met ‘You need help beautiful lady?’, ging ik rond 7 uur weer terug naar het appartement. Ik was best moe van het vroege opstaan, de lange reis en het lopen. Ook op dit moment dacht ik weer: ‘Wat heerlijk dat ik alleen ben!’ Anders had ik me ongetwijfeld weer over laten halen om ’s avonds nog ergens te dineren, te borrelen of te stappen.
In plaats daarvan liet ik het bad in het appartement vollopen en ben ik daarna in bed gekropen met Netflix en sliep ik al om half 10.

De volgende ochtend was ik dan ook om half 8 al fris en fruitig wakker. Tijdens een citytripje sta ik liever vroeg op zodat ik de hele dag in het daglicht van alles kan doen en ’s avonds lekker kan niksen. En er was nu natuurlijk niemand die daar andere ideeën over had… (yes!)


Ik ging ontbijten bij Distrikt Coffee, een super leuke koffiebar die ik in Nederland al op mijn lijstje had gezet en toevallig op nog geen 200 meter vanaf het appartement bleek te zitten. Ook hier viel het me meteen op dat ik niet de enige was die daar alleen zat te ontbijten, waardoor ik me meteen weer helemaal op mijn gemak voelde.

Die dag ben ik letterlijk heel Berlijn door gecrosst, zowel te voet als met het openbaar vervoer. Ik kocht een Tageskarte waarmee je voor €7 per dag gebruik kunt maken van al het openbaar in de A- en B-zone in Berlijn, zeker een aanrader als je in Berlijn bent.

Ik heb op Alexanderplatz rondgelopen, wat winkels bekeken, een ritje gemaakt met bus 100 naar het westen van Berlijn en weer terug, de Reichtsag, Brandenburger Tor, Checkpoint Charlie, Potsdamer Platz en de Holocaust Memorial bekeken en zelfs nog een bezoekje gebracht aan het Duits Historisch Museum.
Ik heb geluncht bij een restaurantje waar ik de grootste currywurst heb gegeten die ik ooit heb gezien (en een Duits biertje dronk om 1 uur ’s middags, want… waarom niet?) en dronk koffie bij een enorm hipstertentje vol met krukjes en groene planten.

20.000 stappen en bijna 15 kilometer verder, vond ik het wel weer welletjes. Tijd om naar huis te gaan!

In je eentje uit eten

Waar ik het meest tegenop zag, was ’s avonds ergens in m’n eentje te eten. De eerste avond had ik dat slim weten te vermijden, want omdat ik nog zo vol zat van de carrot cake, heb ik het avondeten overgeslagen. Ook op de tweede avond merkte ik dat ik nog liever 20 kilometer zou gaan hardlopen dan in m’n eentje ergens te gaan eten. Ik weet niet hoe, maar ik heb mezelf toch een schop onder mijn kont gegeven, zocht een leuk restaurantje op en liep daar naartoe.

Dat ik daar alleen zat te eten, vond ik uiteindelijk helemaal niet ongemakkelijk. Wat ik wel ongemakkelijk vond, was het Duitse stel dat naast mij zat die in een uur tijd twee woorden tegen elkaar heeft gezegd. Ik denk oprecht dat ik het gezelliger had ik m’n eentje dan zij met z’n tweeën.
Ik pakte gewoon lekker m’n boek erbij, bestelde pasta en een glas wijn en bleef na het eten nog een half uurtje zitten met m’n boek. Helemaal prima.

Op de laatste dag reed ik met de tram naar het oosten van Berlijn waar ik langs de 1,3 kilometer lange East Side Gallery liep. Dit is een gedeelte van de Berlijnse muur die nog overeind staat en is beschilderd door Duitse kunstenaars. Heel bijzonder om te zien!
Op de terugweg naar huis, kwam ik langs een leuk wijkje, waar ik uitstapte. Gewoon, omdat ik zin had om daar rond te lopen. Niemand die zei: ‘Nee, daar heb ik geen zin in. Laten we gewoon blijven zitten.’ Nogmaals: wat heerlijk om alleen op reis te zijn.

Ik kocht nog wat laatste dingetjes in de buurt van het appartement waar ik verbleef en ging op tijd terug naar het station zodat ik daar nog rustig wat kon eten.
De zes uur durende treinreis vloog ook dit keer weer voorbij dankzij het mooie uitzicht, het schrijven van dit blogartikel en het kijken van een film.

Conclusie: wat vond ik van alleen reizen?

Mijn conclusie van alleen reizen is dat ik het nog veel spannender, leuker en fijner vond dan ik van tevoren dacht. Ik merkte dat het eigenlijk helemaal niet uit maakt of je nu in je eentje of met anderen een citytrip maakt. Ik heb dit meerdere mensen horen zeggen die ook wel eens alleen hebben gereisd en kan het alleen maar beamen.
Ik vond het heerlijk dat ik kon gaan en staan waar ik wilde, mijn eigen plan kon trekken en met niemand rekening hoefde te houden.

Drie dagen weg zijn vond ik persoonlijk precies goed: niet te lang en niet te kort. Ik denk dat een week alleen reizen te lang zou zijn voor mij, wellicht is dat anders als je in een hostel verblijft en daar wat makkelijker andere mensen ontmoet.
Het lijkt me in ieder geval heel leuk om nog eens zo’n solotripje te maken, maar dan in een warmere periode van het jaar naar een zonnig oord zoals Barcelona of Sevilla. En dan misschien toch eens zo’n hostel proberen ;-)

Is alleen reizen wat voor jou?

Twijfel je of alleen reizen ook iets voor jou is? Dan zou ik je willen aanraden om eens nuchter naar de situatie te kijken. Wat is het ergste dat je kan overkomen? In mijn geval was dat dat ik me misschien alleen zou voelen. En geloof me: dat gevoel heb ik ook weleens thuis gehad en is echt niet het einde van de wereld. Dus besloot ik het gewoon te doen en bleek het één van de meest bijzondere ervaringen ooit te zijn.

Ga eerst eens alleen op reis voor een paar dagen, boek lekker een Airbnb of hotelkamer voor jezelf als je het niet ziet zitten om een kamer in een hostel te delen met onbekenden.

Ook kun je thuis alvast ‘oefenen’ hoe het is om ergens alleen heen te gaan. Ga bijvoorbeeld een dagje alleen naar een grote stad of ergens in je eentje koffie drinken. Zo ga ik regelmatig in een koffietentje zitten met mijn laptop om aan mijn blog te werken en merkte ik dat ik er daardoor eigenlijk geen moeite mee had om in Berlijn ergens alleen te zitten.

Kortom: niet blijven dromen, maar gewoon doen!