Na 4,5 maand weer terug naar Nederland!

Na vierenhalve maand zit mijn avontuur erop. Ik heb twintig weken mogen proeven van een leven in een stad met meer dan 15 miljoen inwoners, een stad waar bijna iemand Engels spreekt en waar een compleet andere cultuur heerst. Nu is het weer tijd om terug te gaan naar Nederland. Wees niet bang, dit wordt geen "oh-ik-ben-zo-zielig-en-ik-wil-niet-weg"-artikel (oké, misschien een beetje...). Ik blik vooral terug op de leukste momenten uit mijn tijd hier als Erasmusstudent in Istanbul en ook vertel ik over de dingen waar ik naar uit kijk in Nederland. Want ook al vertelde ik een paar weken geleden dat ik terug zou gaan naar Istanbul voor mijn stage, in de tussentijd is er het één en ander veranderd.

Mijn stage gaat niet meer door...
Laat ik maar meteen met het "slechte nieuws" beginnen. Het is nog geen drie weken geleden dat ik jullie vol enthousiasme in een update vertelde dat ik terug zou gaan naar Istanbul voor mijn stage. Ik had een super toffe stage geregeld bij een groot reclamebureau en had ontzettend vel zin om terug te gaan naar mijn "tweede thuis", zoals ik Istanbul altijd noem. Helaas vertelde mijn stage op het laatste moment dat ze me ineens geen stagevergoeding konden bieden. Ook was het onzeker of ik een Erasmusbeurs zou krijgen. Financieel gezien zou het dus al een hele uitdaging worden en toen ik ook besefte dat ik mijn vrienden en familie heel erg miste, was het voor mij wel duidelijk: ik zou niet terug komen naar Istanbul. Ik heb het er wel moeilijk mee gehad, want ik had ontzettend veel zin om weer terug te komen in augustus. Nu dat niet doorgaat, openen er weer een heleboel nieuwe deuren voor mij. Ik heb nu een hele leuke stage geregeld in Nederland bij een marketingbureau in Utrecht. Ook kan ik nu mijn vrienden de hele vakantie zien en hoef ik niet opnieuw afscheid te nemen van vrienden en familie - waar ik best wel tegenop keek.
Kort gezegd: vandaag ga ik terug naar Nederland en voorlopig kom ik niet meer terug.


Dat ik voorlopig niet meer terug kom, wil niet zeggen dat ik nooit meer terug kom. Want jongens, wat een geweldige tijd heb ik hier beleefd en Istanbul als stad is me nog zoveel beter bevallen dan ik van tevoren ooit had kunnen dromen.
Eind januari stapte ik op het vliegtuig. Ik wist wel een beetje waar ik terecht zou komen, ik had inmiddels al een huisje geregeld en was al twee keer eerder in Istanbul geweest. Toch is het onwijs spannend en een groot vraagteken hoe zo'n lange tijd in het buitenland je bevalt. Ik hield met alle scenario's rekening maar uiteindelijk weet je van tevoren nooit hoe het écht is.

Zo had ik altijd gedacht dat wonen en studeren in het buitenland elke dag opnieuw zó ontzettend bijzonder en speciaal zou voelen. Dat viel eigenlijk best wel mee. Na een week of twee was ik hier al helemaal gewend en ingeburgerd. Ik stond 's ochtends vroeg op, ging naar school, deed leuke dingen met vrienden, deed mijn boodschappen en zat ook gerust op mijn kamer lekker niks te doen. Het voelde echt als mijn thuis en dat voelt het nog steeds! Ik heb me soms echt wel moeten knijpen: "Hallo Nicole! Je zit in Istanbul!" Eigenlijk alleen maar een goed teken dat ik me zo vermaakt heb en dat ik bijna niet doorhad dat ik 2.500 kilometer van huis vandaan zat.

In die vierenhalve maand heb ik ontzettend veel toffe dingen meegemaakt. Je hebt hier al veel van kunnen zien in de Photo Diary's die ik bijna elke zondag online plaatste. Toch zijn er wel een paar dingen die me zijn bijgebleven en die me altijd zullen bijblijven.


1. Mijn elf huisgenoten
Stipt op nummer één staat het wonen in een huis met elf huisgenoten. Van tevoren had ik nog wel eens mijn twijfels: zou dat niet veel te druk zijn? Ik vind het namelijk ook heerlijk om alleen te zijn. Maar dat ik in zo'n gezellig en druk huis ben gaan wonen, is het beste dat me ooit is overkomen. Ik heb veel over mezelf geleerd: eigenlijk ben ik veel meer een gezelschapsmens dan ik dacht. Het is eigenlijk best wel fijn als er altijd iemand thuis is waar je mee kunt kletsen en als je even behoefte hebt aan privacy, dan ga je gewoon naar je kamer. Bovendien heb ik ook ontzettend veel geleerd over andere culturen, heel bijzonder!



2. Weekendtrips naar Izmir, Çanakkale en Cappadocië
In de tijd dat ik hier in Turkije verbleef, heb ik niet non-stop in Istanbul gezeten. Want ja, als je toch in de buurt ben, kun je net zo goed alle andere mooie plekjes van Turkije bezoeken. Bovendien is het erg goedkoop om met de bus of vliegtuig een weekendje weg te gaan. Ik heb Cappadocië, Çanakkale en Izmir bezocht, waarvan de laatste het meeste indruk op me heeft gemaakt. Wat is dat een prachtige stad zeg! Als ik later oud ben, zou ik hier best een vakantiehuisje willen hebben!

3. Studeren aan een buitenlandse universiteit
Ook al moet ik stiekem zeggen dat de afgelopen twintig weken een beetje hebben aangevoeld als een vakantie (ik hoefde maar zo'n 10 uur in de week naar school...), het studeren aan een buitenlandse universiteit was toch ook wel een ervaring op zich. Ik studeerde op de Bilgi Universiteit, wat een grote privé-universiteit is met meer dan 20.000 studenten. Studenten betalen hier zo'n €12.000 per jaar om te studeren. De gemiddelde student is dan ook best wel rijk en komen gewoon met een Ferrari of de taxi naar school.
Het niveau hier ligt wel een stuk lager dan mijn hogeschool in Nederland, maar de manier van lesgeven vind ik leuker. Het is lekker interactief en ik kan bij de meeste vakken met gemak mijn aandacht erbij houden.


4. De vele gezichten van Istanbul
Eén ding is duidelijk: je raakt nooit uitgekeken in Istanbul! Zelfs na vier en halve maand ontdek ik elke dag nog nieuwe plekjes. Istanbul is zó divers en dat maakt dat het mijn lievelingsstad is. Mijn favoriete wijkje is toch wel Arnavutköy, gelegen aan het water, in de bergen met schattige huisjes, veel groen en een geweldig uitzicht.


5. Het goedkope leventje hier
Uit eten voor €2, je wekelijkse fruit en groenten inslaan voor een paar euro en zó goedkoop shoppen dat je portemonnee dat helemaal niet erg vindt. Dat zal wel weer even wennen worden als ik de Nederlandse prijzen zie...

Wat heb ik gemist uit Nederland? / Waar kijk ik naar uit?

- Varkensvlees eten! Ook al ben ik dol op kip, ik mis varkensvlees. Wat heb ik zin in een beenhammetje of gewoon achterham op brood!
- Fietsen. Ik heb 4,5 maand niet gefietst. Heel af en toe zie je hier een racefietsje, maar fietsen is gewoon echt te gevaarlijk in zo'n drukke stad. Ik kan niet wachten om weer op mijn fietsje te stappen!
- In een korte broek rondlopen. Gelukkig kan dat in Nederland gewoon! Hier wordt dat gewoon niet zo gewaardeerd en ik vind het niet fijn als iedereen me non stop aankijkt.
- Kaas. Het enige eten wat ik écht heb gemist, is de Nederlandse kaas. Ook al namen vrienden en familie die hier op bezoek kwamen wat pakjes mee, die waren binnen een week alweer op. Wat kijk ik uit naar heerlijke jong belegen kaas!
- Mijn lieve vrienden en familie weer zien. Als je zolang van huis bent, besef je pas echt wat je familie en vrienden voor je betekenen. Ik mis ze!

Nu is het tijd voor een nieuw avontuur. Aanstaande maandag begin ik aan mijn afstudeerscriptie waarmee ik de hele zomervakantie wel zoet mee ben. Halverwege augustus begin ik met mijn afstudeerstage bij Presenter in Utrecht en als het allemaal op rolletjes loopt, ben ik in november afgestudeerd en mag ik mezelf officieel Communicatieprofessional noemen. Woehoe!