10 dingen die ik nu weet over Istanbul

Op het moment dat ik dit blogartikel schrijf, woon ik alweer vier weken in Istanbul. Wauw, wat vliegt de tijd! Toch lijkt het net alsof ik hier vorige week ben aangekomen, terwijl ik van het thuisfront berichtjes krijg: "Oh, ben je er nog maar vier weken? Ik dacht dat je er al twee maanden zat!"
Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik aardig gewend ben aan mijn leventje in deze Turkse megastad. Ik heb nog geen seconde spijt gehad dat ik hier vijf maanden door ga brengen en ik geniet met volle teugen. Inmiddels zijn er wel een heleboel dingen waar ik achter ben gekomen die ik van tevoren niet wist over Istanbul. Vooral een heleboel leuke of grappige dingen, maar helaas ook dingen die wat minder leuk zijn.


#1 Turkse mannen
Tja, stipt op nummer één staan toch wel de Turkse mannen. Het is mijn zesde keer in Turkije, dus ik wist enigszins wat ik kon verwachten. In het algemeen steken de Turkse mannen het niet onder stoelen of banken: die westerse dames zijn wel héél interessant!
Ik heb dan nog het geluk dat ik brunette ben, maar als ik met blonde vriendinnen over straat loop, dan voel je je bijna een beroemdheid. Mannen schamen zich niet om je midden op straat uitgebreid aan te gapen, ze staan gerust even stil om je te bewonderen.

Ook op de universiteit - waar je toch verwacht dat ze wel een beetje gewend zijn aan buitenlandse studenten - is het niet veel beter. Afgelopen maandag had ik mijn eerste presentatie, samen met een klasgenootje uit België (blond) en Nederlander. Nu vind ik het gelukkig niet zo eng om te presenteren, maar van die Turkse mannen zou je spontaan de zenuwen krijgen. Achterin het klaslokaal had zich een groepje van ongeveer tien Turkse jongens verzameld die ons de hele presentatie aangaapten, naar ons lachten, oogcontact probeerden te maken en onderling constant fluisterden over ons.
Ook tijdens het uitgaan, kun je beter maar niet meer dan twee seconden alleen aan de bar blijven staan. Binnen de kortste keren staat er een Turkse man naast je die alles van je wil weten. Of ik hier ooit aan ga wennen... dat weet ik zo net nog niet.

#2 Engels spreken is een probleem
Wij Nederlanders mogen onszelf gelukkig prijzen dat we zoveel Engels op school hebben gehad. Bij mij thuis kan ik gelukkig prima communiceren met mijn huisgenootjes uit Engeland en Australië, maar ik lig regelmatig in een deuk om mijn Franse huisgenoten die Engels nu niet bepaald onder de knie hebben.
Hier in Istanbul spreekt het overgrote gedeelte van de bevolking geen woord Engels. Zelfs "Hello" of "How are you" lijkt voor velen compleet onbekend terrein. Boodschappen doen in de supermarkt zonder één woord Turks te spreken is dan ook een hele uitdaging.

#3 Turks spreken is ook een probleem
Toen ik erachter kwam dat de mensen hier niet goed Engels spraken dacht ik: "Gelukkig, ik spreek een beetje Turks." Ik dacht dan ook dat ik me in de supermarkt prima zou redden. Maar als je eenmaal begint met "Merhaba" (Goedendag in het Turks) verwachten de Turken dat je vloeiend Turks spreekt. Ik heb het regelmatig meegemaakt dat iemand achter de kassa een minuut lang in rap tempo Turks tegen me begon te praten en dat ik dan moest zeggen: "Özür dilerim, sadece biraz Türkçe biliyorum." (Het spijt me, ik spreek maar een klein beetje Turks).


#4 Ook in Turkije kan het sneeuwen en daar zijn ze niet op voorbereid
Toen ik hier net een week was, was het 17 graden en was ik samen met mijn huisgenoten aan het picknicken op het dakterras. Nog geen vier dagen later, werd ik wakker en was heel Istanbul bedekt in een laag sneeuw. Het gevolg? Metrobussen die ermee stoppen, winkels die dichtblijven en universiteiten waar alle lessen worden gecanceld.
Gelukkig viel het die week mee, maar de week daarna begon het opnieuw te sneeuwen: drie dagen lang. In het westen van Istanbul (laat ik daar nu net wonen) is er wel 70 cm sneeuw gevallen. Drie dagen lang lag heel Istanbul stil en heb ik samen met huisgenoten niet veel meer gedaan dan geluierd op matrassen in de woonkamer en films gekeken. Ook best prima.

#5 Na regen komt zonneschijn
Maar zoals ze zo mooi zeggen in dat gezegde, komt na regen zonneschijn. Inmiddels is het hier gewoon weer 15 graden en schijnt het zonnetje volop. Ik hoop dat hier de lente nu écht gaat beginnen en dat we geen sneeuw meer meemaken.


#6 Boodschappen doen is ontzettend goedkoop
Afgelopen maand heb ik bijgehouden wat ik allemaal heb uitgegeven. Dat bedrag was op de één of andere manier schrikbarend hoog (iets met uitgaan, uit eten en weekendje weg), maar aan de kosten van de boodschappen heeft het in ieder geval niet gelegen.
Ik wist dat Turkije goedkoop was, maar dat ik zó goedkoop mijn boodschappen kon doen, dat had ik niet verwacht. Er zit een klein supermarktje bij mij in de straat en een bakker en daar kan ik alles halen wat ik nodig heb. Een kilo sinaasappels voor €0,50? Geen probleem. Elke dag eet ik een brood die ik voor €0,30 bij de bakker haalt (komt vers uit de oven) en een kilo kipfilet koop ik hier voor ongeveer €3.
En oh ja: in mijn straat kan ik uit eten voor 6,75 Turkse Lira, ongeveer €2,50...

#7 Vergis je niet: alcohol is hier duur
Wonen, uit eten en boodschappen doe je hier voor een prikkie. Uitgaan echter is een heel ander verhaal. Turkije is een Moslim land, wat betekent dat het consumeren van alcohol hier niet heel normaal is. Bovendien houdt de overheid ontzettend veel belasting in op alcohol. Als je geluk hebt, vind je hier een biertje voor 6 Turkse Lira, iets meer dan €2, maar dan moet je alle donkere straatjes afzoeken totdat je zo'n cafeetje hebt gevonden.
De meest normale prijs voor een biertje is 10 Turkse Lira, zo'n €3,60. En dan heb ik het nog niet eens over wijn... een glas wijn goedkoper dan €5 is bijna niet te vinden, zelfs in de supermarkt betaal je minstens €5 voor een fles wijn.
Tja, goed voor de gezondheid laten we maar zeggen... :-)


#8 Uitgaan kan hier op elke dag van de week
In Nederland ben ik niet zo'n partyanimal, maar dat uitgaansleven hier dat bevalt me wel. Vooral omdat het niet uitmaakt of het maandag of zaterdag is: er is altijd wel een leuk feestje te vinden. Bovendien wordt hier ontzettend veel georganiseerd voor Erasmusstudenten en is er van woensdag t/m zaterdag elke avond wel een Erasmusfeestje in een club in Istanbul.

#9 Na vijf maanden heb je nog niet 1/4e van de stad gezien
Istanbul is ontzettend groot. Ik dacht altijd dat er ongeveer 16 miljoen mensen woonde, maar gisteren hoorde ik dat er 30 miljoen mensen wonen en dat op een kleiner oppervlakte dan Nederland.
Er is hier zo ontzettend veel te zien, zowel toeristische als niet-toeristische plekken, dat ik zeker weet dat ik na vijf maanden nog niet eens een kwart van de stad heb gezien.


#10 Istanbul maakt me gelukkig
Ook al is niet alles hier vanzelfsprekend of even makkelijk als in Nederland, er is één ding dat ik zeker weet: Turkije maakt me gelukkig. Ook al zijn de mannen misschien vervelend, is het irritant dat de stad helemaal stil ligt door sneeuw en is alcohol duur, elke dag geniet ik hier met volle teugen. De stad geeft me energie, ik ben dol op de vriendelijke en behulpzame mensen, de prachtige natuur en al het moois dat Turkije te bieden heeft. Ik ben hier nog lang niet uitgekeken!