SHIAWOIZ?

Ik kom thuis van een lange dag school. Er is niemand thuis en ik heb het rijk voor mij alleen. (dit klinkt zo lekker machtig) Nog voordat ik mijn schoenen en jas aan de kant heb gegooid heb, komt er een bekend gevoel in mijn buik opzetten. Het lijkt alsof ik geen controle meer heb over mijn lichaam en mijn hoofd slaat op hol. Nee, ik ben niet verliefd. Ook dreig ik niet flauw te vallen. Er is iets veel ergers aan de hand: Ik heb last van SHIAWOIZ. (beter bekend als schaamteloze-honger-in-alles-wat-ongezond-is-ziekte.) Deze ziekte is nog niet officieel erkend door doktoren, toch weet ik zeker dat ik er aan lijd.
De voorraadkast is niet meer veilig voor mij, ook de koelkast moet op gaan passen. Jammer genoeg ontkomen ze niet aan mijn dwang. Ik moet de kasten opentrekken, zakken chips openrukken en pakken koekjes kapot scheuren. Ik moet dringend een reep chocola tot mij nemen, wil ik enigszins kalmeren. Ik doorzoek de kasten en laatjes in mijn huis, maar je begrijpt het al. Nergens, maar dan ook nergens is iets ongezonds te vinden in de trant van snoep, koek of chips. Er zit niets anders op. Teleurgesteld plof ik op de bank neer met een te gezond groen appeltje.

Heb jij ook wel eens last van verschijnselen van de Schaamteloze-honger-in-alles-wat-ongezond-is-ziekte?

Dit ziet er echt te lekker uit.